De coronamaatregelen zorgen voor ongekende cijfers. De Nederlandse economie krimpt volgens de cijfers van het Centraal Planbureau (CPB) dit jaar 6,4 procent. Ook voorziet het CPB een verdubbeling van de werkloosheid: van 3,4 procent in 2019, tot 7 procent in 2021. Verontrustende cijfers. Als er een tweede besmettingsgolf komt, gaat de economie verder achteruit. Dan voorspelt het CPB ook in 2021 economische krimp. Mogelijk stijgt de werkloosheid tot 10 procent. Een zwart scenario.

We leven in buitengewone tijden. Dit blog gaat over de vraag hoe je de coronacrisis kunt aanwenden om een ECHTE verandering in je leven in gang te zetten. Vandaag het verhaal van Lydia.

“Ik verwacht dat mijn contract niet verlengd wordt”

Ik ben Lydia, 42 jaar, getrouwd met Hans en moeder van twee dochters. Ik had nooit gedacht dat in zo’n korte tijd er zoveel zou kunnen veranderen in mijn leven. Ik weet niet óf en wanneer we teruggaan naar het ‘oude normaal’. Is dat oude normaal wel normaal?

Sinds een jaar werk ik als projectleider. Ik ben speciaal aangesteld voor dit project ‘Gezond en vitaal in je werk’. Door de coronacrisis loopt het project niet goed. Nu het niet succesvol lijkt te zijn, verwacht ik dat mijn contract niet verlengd wordt.

Die onzekerheid brengt veel spanning met zich mee. Ik slaap slecht en pieker veel. Maar dat helpt niet. In mijn projectteam geef ik leiding aan drie collega’s. De samenwerking verloopt moeizaam. Zij houden zich niet aan de taakverdeling en komen afspraken niet na. Voor de crisis moesten we samen van mijn leidinggevende een teamcursus volgen. Dat hielp niet.

“Ik zie het voordeel van het nadeel”

Nu staan mijn collega’s en ik onder grote druk. Het coronavirus heeft ons perspectief veranderd. We zijn gemotiveerd om te leren en aan de slag te gaan. Zowel met de inhoud van het project, als met onze onderlinge samenwerking. Dat is het voordeel van deze verdrietige tijden. Samen doen we er alles aan om ons project weer op de rails te krijgen. Deze situatie heeft voor een ‘reset’ gezorgd, om het zo maar te noemen.

Dat kunnen we niet alleen. We zijn op zoek gegaan naar een steuntje in de rug. Belangrijk daarbij was dat we online en op maat over toegankelijke informatie zouden kunnen beschikken met veel afwisseling in leren en interactiemogelijkheden. Dat hebben we gevonden in de Maatwerkmix.

“Ik slaap weer beter en pieker een stuk minder!”

Ik ben er nog niet, maar dit heeft er wel voor gezorgd dat mijn collega’s en ik een positieve verandering in gang hebben gezet. Dat is goed voor mijn zelfvertrouwen, ik slaap weer beter, en pieker een stuk minder.

Mijn advies: wil je ECHT veranderen? Heb dan het LEF om naar jezelf te kijken en de dingen aan te pakken. Kom uit je comfortzone. Het is nodig een aantal nieuwe vaardigheden te leren en met je collega’s, waar het niet lekker mee loopt, in gesprek te gaan!

Geïnspireerd?
Wil je weten hoe de Maatwerkmix voor jou een oplossing kan zijn?

Volg voor een aantrekkelijke prijs een persoonlijk traject. Heb je interesse of aanvullende vragen? Neem contact met ons op.

Geschreven door Miriam Trommelen, Apeldoorn, 18 juni 2020
Lydia is een fingeerde naam.

,,Wat gebeurt er als je met een benzineauto, diesel tankt?” Wat een vreemde vraag is steevast de reactie van cursusdeelnemers. Hun antwoord: ,,Dan heb je een probleem. Verder rijden is niet mogelijk.”

,,Maar waarom stel je die vraag?“ Omdat het over jullie gaat. Het is een voorbeeld om duidelijk te maken dat alles draait om échte aandacht. Geef je niet de juiste aandacht, dan is er geen contact en loop je vast.”

 

ECHT contact

ECHT contact, daar gaat het in deze bijzondere tijden over. Nu mensen thuis werken, mailen, chatten, appen en bellen, zij zich een slag in de rondte. Ik ook. Ik merk dat mensen het fijn vinden als ik contact met ze opneem. Gewoon om te vragen hoe het ECHT met ze gaat in deze bijzondere tijden.

Meestal gaan gesprekken niet over werksituaties, maar over de situatie bij iemand thuis of over onzekerheid over de toekomst. Hoe gaat het met mijn familie nu ik ze niet kan bezoeken? Behoud ik mijn baan? Hoelang moet ik nog thuiswerken? Hoe ga ik om met piekeren en stress? Wat kan ik gaan doen nu ik minder te doen heb? Ik merk dat mensen het fijn vinden dat ik contact met ze opneem, ook als er geen specifieke aanleiding voor is.

“Door de coronacrisis verschuift het perspectief”

Zinvolle gesprekken

Deze gesprekken ervaar ik als zinvol. Waarom? Ze gaan ergens over. Soms luister ik gewoon naar iemand die zijn zorgen deelt of soms wil iemand over zijn ervaringen vertellen. ‘Door de coronacrisis verschuift het perspectief’, merkte laatst iemand op. Het leven van mensen wordt door elkaar geschud. Ook als je niet ziek bent.

Los van de coronacrisis merk ik dat mijn gesprekspartners het gesprek benutten om te onderzoeken wat nu echt van waarde is in hun leven. Want in deze volstrekt nieuwe werkelijkheid moet iedereen op zoek naar nieuwe antwoorden op vragen in zijn leven. Soms is dat lastig. Maar dit is HET moment om je leven te resetten en een verandering in gang te zetten. Mijn advies; pak dit moment.

Koudwatervrees

Op dit moment in het gesprek aangekomen bemerk ik koudwatervrees. “Ja, maar, stel dat……..” hoor ik aan de andere kant van de telefoon. En dat begrijp ik goed. De wens om een verandering in gang te zetten, én vol te houden is lastig. Daar heb je tijd, lef en liefst ook een steuntje in de rug bij nodig. Maar met ECHTE persoonlijke aandacht en maatwerk kom je heel ver! Denk niet vanuit wat niet kan, maar wat wel kan. Blijf positief en ga de uitdaging aan. Samen kunnen we het zeker!

 

Juist nu is er geen beter moment om tot nieuwe kennis en inzichten te komen. Bekijk onze Maatwerkmix. Stel zelf je training samen voor een aantrekkelijke prijs.

 

Geschreven door Miriam Trommelen, Apeldoorn 11 juni 2020

Processierups de redder?

“Ik vind het stom!”, “Ik wil thuis niet werken!”, “Ik wil weer knuffelen met opa en oma.”, “Waarom duurt het zo lang?”, “Misschien kunnen de processierupsen de corona virussen opeten?” Dit zijn enkelen vragen en uitspraken van kinderen die ik afgelopen tijd heb mogen en kunnen begeleiden op afstand. De vraag die blijft spoken in mijn hoofd is “Is dit het einde van de mensheid?” Tja, ik moest even slikken voordat ik antwoord kon geven. “Nee, dit is niet het einde, maar er zullen veel slachtoffers vallen. We gaan ervan uit dat mensen elkaar goed kunnen helpen in deze moeilijke tijd.”

De kinderen die ik begeleid zijn anders dan andere kinderen. Vaak hebben ze te maken met specifieke stoornissen zoals ADHD, Autisme, leerontwikkelingsstoornissen, taalontwikkelingsstoornis enz. De zorgen die zij hebben zijn niet anders dan de zorgen die wij met z’n allen hebben, maar ook al ervaren ze het allemaal anders en gaan ze er anders mee om, een ding is zeker deze kinderen zijn sneller overprikkeld, oververmoeid en erg onzeker. En dat wat nu van essentieel belang is namelijk het contact met elkaar mag niet. Wel op afstand dus ik video bel elke week met mijn leerlingen en bij een paar kinderen ga ik ook even op bezoek. Wel op afstand natuurlijk. Die kinderen moeten mij live kunnen zien.

 

Begeleiding heeft nieuwe werkvormen

Toen ik begon met op afstand begeleiden had ik een bepaald idee, maar elke week was het opnieuw kijken naar de hulpvraag, de obstakels en het proces. Dus van tevoren bedenken welke vragen ik zou stellen en hoe het gesprek eventueel zou lopen is leuk, maar niet altijd realistisch en/of werkbaar. Deze kinderen hebben begeleiding op maat nodig. Dus continu aanpassen en aansluiten bij de belevingswereld van de kinderen. Het ene kind wil zijn verhaal kwijt over alles en nog wat te maken heeft met het corona virus en het ander kind heeft ontspanning en rust nodig. En hoe doe je dat via bellen? De ene keer werkt een verhaal voorlezen en de kinderen tussendoor laten tekenen en de andere keer doen we een raadspelletje.

“Ik moest even slikken voordat ik antwoord kon geven.”

Maar met alle kinderen wil ik altijd eerst even polsen hoe het gaat. Soms doe ik dat met de emotie- thermometer. De kinderen vertellen mij in welke kleurenzone ze zitten (donkergroen, licht groen is nog geen zorgen, geel laat spanning zien, oranje is gevarenzone en rood is eigenlijk het zwaarst) zodat ik weet waar we moeten beginnen. Gelukkig kunnen ze vaak vertellen waarom ze in die bepaalde zone zitten. We proberen de oorzaak te achterhalen en hoe we verder kunnen. Soms zijn er directe oplossingen voor bepaalde problemen denk aan frustraties door het schoolwerk. Dan is de oplossing makkelijk: even laten liggen of hulp vragen. Soms is het niet meteen op te lossen en dan gaat het om een pas op de plaats, omschakelen door iets anders te gaan doen wat ontspanning oplevert.

 

Geen lezen tussen de regels door, maar luisteren tussen de regels door

Het breekt mijn hart om te zien dat deze kinderen vertrouwen verliezen in anderen, maar vooral in zichzelf. Dit gaat niet bewust het is nou eenmaal het proces waar ze inzitten. Veel van mijn gesprekken zijn ook met ouders. Die vertellen mij hun zorgen. Ik luister en probeer eruit te halen wat op dat moment het belangrijkste is om aan te “werken”. Ik stel vaak de vraag hoe wij willen dat onze kinderen straks hieruit komen? Overspannen, oververmoeid, angstig of juist rustig met zelfvertrouwen en het vertrouwen dat het goed komt. Zoveel factoren spelen mee in dit proces. Hoe gespannen zijn de ouders, de omgeving waar het kind zich in bevindt? Dit heeft enorm invloed op het welzijn van het hele gezin. Dus op sommige dagen ben ik vooral ouders aan het begeleiden. Ik bied een luisterend oor en geef ze tips en adviezen om deze tijd door te komen. Maar ik weet als geen ander dat sommige dagen nou eenmaal beter gaan dan andere dagen.

 

,,Soms ga ik op een bankje midden in het park een potje kaarten.”

 

Het kabouterbos ontdekt!

Waarom ik bij het ene kind wel thuiskom en bij het ander kind niet heeft een reden. Ten eerste gaat dat natuurlijk in overleg met het kind, de ouders en school. Sommige kinderen worden erg angstig of gaan zich terugtrekken, willen niet eens meer naar buiten of geven het een beetje op. En dat mag absoluut NIET gebeuren! Ik ga bijvoorbeeld wandelen met het kind en we praten over alles en nog wat. Ik maak het niet te zwaar, we kijken ook goed om ons heen vooral naar de natuur. De natuur doet het goed en de natuur doet de mens goed. Gelukkig maar. Soms ga ik op een bankje midden in het park een potje kaarten.

Wanneer het kind kan ontspannen kan het ook weer genieten van de kleine dingen. Zo kwam ik laatst in een stukje bos waar ik nog nooit geweest was. Het kind kon mij van alles laten zien en vertellen over het bos en je raadt het al….zijn zelfvertrouwen kwam een beetje terug. En wanneer een kind roepend naar je toe rent over het schoolplein weet ik dat hij zin heeft om iets te gaan doen. Ik wil zo graag meer kunnen doen voor deze kinderen en merk dat ik ook moeite heb met de situatie en heel veel geduld moet hebben. Ik hoop dat ze geen grote terugval hebben en dat ik ze iets meegegeven heb en mee kan geven zodat ze zich veilig en gewaardeerd voelen.

 

Een veilige wereld

En nu gaan ze langzamerhand weer terug naar school. Sommige van mijn leerlingen zijn dolgelukkig, anderen willen eigenlijk niet totdat alles weer “normaal” is. Maar een ding is zeker alle kinderen hebben tijd nodig om weer te wennen, hebben structuur nodig, duidelijkheid en het liefst voorspelbaarheid. Het ene kind zal ook sneller gewend zijn en heeft meer aanpassingsvermogen en het ander kind heeft meer tijd nodig om weer zijn plek te vinden op school. Tijd, ruimte, aandacht, zorg, geduld en niet te vergeten heel veel liefde voor elkaar zijn voor mij de sleutelwoorden naar een vertrouwd en veilige wereld.

 

Geschreven door Wendy Vegter, Apeldoorn, 4 juni 2020

 

Thuis een training volgen?
Wij bieden al onze trainingen en coaching online aan via de unieke maatwerkmix. Een combinatie van praktijk, online en fysieke sessies. Natuurlijk afgestemd op jouw leervragen en situatie. Zo kun je ook in deze uitzonderlijke tijden veilig leren met blijvend positief resultaat!
Meer informatie over maatwerkmix? Stuur gewoon even een berichtje.

Impact Coronavirus
Welke impact heeft het coronavirus op jouw leven? Wat mis je in deze bijzondere situatie het meest en zijn er dingen die je nu doet, waar je anders niet aan toegekomen zou zijn? Deze vragen stelde ik aan mensen in mijn directe omgeving. Van mijn vriendin uit Brabant ontving ik onderstaand antwoord. Voor haar alle respect en dank voor het delen van dit persoonlijke verhaal.

 

Wat mis ik nu het meest?
‘Ik ben nu bijna twee jaar alleen en heb in deze periode moeilijke momenten meegemaakt. Maar mijn vrienden en familie waren er altijd om me te troosten met warme woorden, een kus of een warme knuffel. Van nature ben ik een ‘touchy-person’. Ik raak mensen graag aan, niet ongepast of ongewenst natuurlijk.’

‘De afgelopen weken ben ik door mijn werkzaamheden intens betrokken geweest bij het bestrijden van het coronavirus. En dat was soms best moeilijk, schrijnende persoonlijke verhalen kwamen er voorbij. Beslissingen waar ik niet altijd achter kon staan maar, we moesten doen wat nodig was.’

 

Werkzaamheden
‘Mijn werkzaamheden bestonden uit het makelen van informatie. Informeren van de gemeentes in onze veiligheidsregio. Gegevens brengen en halen naar de GHOR (Geneeskundige Hulpverleningsorganisatie in de Regio) en politie. Zorgen dat de structuur die we met elkaar hebben afgesproken ook gevolgd wordt. Telkens werden er maatregelen genomen om verdere verspreiding tegen te gaan. Eerst alleen in Brabant en daarna landelijk. De informatie moest tijdig doorgegeven worden aan alle gemeentes ook hoe deze regelgeving geïnterpreteerd moest worden. Dat was flink aanpoten.’

 

Schrijnende verhalen
‘Ik kreeg te maken met schrijnende persoonlijke verhalen. Eén gebeurtenis die me bijgebleven is, is het verhaal van een moeder die niet naar haar drie-jarige kind in een instelling mocht in verband met de ‘geen bezoekregeling’. Dit is niet aan kinderen uit te leggen en trouwens ook niet aan ouders. We zijn ons als team hierin gaan verdiepen. Wij zijn gaan bellen met allerlei instanties. En wat bleek? Voor instellingen met kleine kinderen was maatwerk mogelijk voor bezoek. Uiteraard in overleg met het behandelend team.’

 

Sterven
‘De besmette mensen op de intensive care die alleen, zonder familie moesten sterven, dat vond ik zó intens verdrietig. Zeker omdat mijn vader vier maanden daarvoor gestorven is, zonder dat hij een moment alleen geweest is. Dat was zijn grote angst. Mijn hart brak en mijn emoties kon ik echt niet meer bedwingen. Ik heb gehuild daar met mijn collega’s en op de vele momenten dat ik me echt alleen voelde.’

 

Fysiek contact
‘En dan kom je thuis en is er niemand aan wie je je verhaal kwijt kunt omdat je alleen bent. Is er niemand die je even een knuffel geeft en zegt: ‘Het komt goed!’ of ‘Goed gedaan!’ Geen vrienden die even een arm om me heen konden slaan want ja, 1,5 meter afstand. Dat vond en vind ik nu echt het moeilijkste. Wat voor zoveel mensen vanzelfsprekend is, even je kinderen of partner aanraken, hoe vluchtig ook. Ik mis het fysieke contact. Maar ik weet dat er straks nog voldoende tijd is om dit dubbel en dwars in te halen.’

 

Wat doe ik nu wat ik anders niet deed?
‘Hier heb ik even over na moeten denken en het zijn twee totaal verschillende dingen. Ik hang nu mijn was buiten aan de lijn in plaats van in de droogtrommel te gooien. Hier heb ik nu meer tijd voor en ik denk dat ik deze schone droge was nu meer waardeer. Het ruikt naar vroeger toen ik nog thuis woonde bij mijn ouders als kind en de wereld nog “gewoon” was.’

‘In mijn branche loopt mijn baan geen risico. Daarom denk ik carpe diem (pluk de dag)! Het leven kan zo maar anders lopen. Ik heb het idee dat ik nu wat risico’s kan en wil nemen. Daarom ben ik in de aandelen gestapt en heb een zelfbeleggingsrekening geopend. Daarop heb ik een redelijk bescheiden bedrag gestort en heb aandelen van vijf verschillende bedrijven gekocht. Nu heb ik wat meer tijd en zin om economisch nieuws te volgen. Ik vind het spannend!’

 

Geschreven door Miriam Trommelen, Apeldoorn, 16 april 2020

 

Aanbod
Tijdens deze bijzondere periode bieden wij onze trainingen 1:1 online aan. Alle trainingen maken we op maat en stemmen we af op jouw leervragen en werksituatie. Heb je een vraag of wil je meer info? Klik hier.

 

Coronavirus
Sinds 15 maart luidt het advies van het kabinet: ‘Blijf zoveel mogelijk thuis om verspreiding van het coronavirus te voorkomen!’ Totdat er meer duidelijkheid is over de verspreiding van het virus, werken de meesten van ons voorlopig vanuit huis.

De impact van de pandemie op ons normale leven is groot. Wat mis je in deze bijzondere situatie het meest en zijn er dingen die je nu doet, waar je anders niet aan toegekomen zou zijn? Deze vragen legde ik voor aan een aantal personen in mijn directe omgeving. Hun antwoorden lees je in dit blog.

 

Mijn vader
Over een paar weken wordt hij 90. Hij woont zelfstandig in Breda. Hij is krakkemikkerig, ‘een man van de dag’ maar nog lang niet gek. Hij loopt met een rollator, ziet slecht en heeft kanker. Maar naar omstandigheden gaat het goed met hem. Gelukkig heeft hij drie ochtenden in de week een fantastische hulp. Mijn broer en zus wonen, net als ik, ver buiten Breda.

Ik bel mijn vader dagelijks. Over mijn vraag moet hij even nadenken. ‘Het is hier nog rustiger dan anders, maar daar ben ik ondertussen aangewend. Wat ik nu echt mis zijn de sportuitzendingen op tv. Vooral de wielerwedstrijden en het voetballen mis ik. Verder doe ik wat ik altijd al deed.’

 

Mijn zus
Mijn zus is zorgcoördinator en zou begin maart beginnen aan de opleiding tot Praktijkopleider. Helaas is de start van de opleiding in verband met het coronavirus tot nader bericht uitgesteld. Mijn zus werkt nu vanuit huis. Ook aan haar leg ik mijn vragen voor: ‘Normaal gesproken vind ik het prima om één dag per week thuis te werken, maar nu mis ik het contact met mijn collega’s. De organisatie heeft de online-omgeving goed voor elkaar, maar dat kan het persoonlijke contact niet vervangen.

Nu de kinderen het huis uit zijn is het hier een stuk rustiger geworden. Gelukkig hebben we een fijne tuin. Ik vind het leuk om daarin te werken en Hans (haar man) steekt nu op tijd de barbecue aan. Ik vermaak mij prima. Ik sta in de relax-stand.’

 

Mijn neef
Mijn neef is getrouwd, heeft twee studerende kinderen en is docent Beeldende vorming. Zijn antwoord op mijn vraag: ‘Ik ben mantelzorger voor mijn vader maar daar kan ik nu door de omstandigheden niet naar toe. Dat vind ik echt verschrikkelijk alhoewel het met hem naar omstandigheden goed gaat. Verder mis ik het persoonlijke contact met mijn leerlingen enorm.

Ik merk dat ik heel erg moet zoeken naar de balans tussen werk en privé. Ik sta eigenlijk constant ‘aan’. Ik werk veel meer dan ik anders zou doen omdat de leerlingen het moeilijk hebben met de situatie en dus veelvuldig een beroep op je doen. Ik moet ook veel meer energie steken in het binnenkrijgen van het gemaakte werk. Gelukkig heb ik mijn honden die mij min of meer dwingen regelmatig te pauzeren en naar buiten te gaan’.

 

Mijn buurman
Mijn buurman is getrouwd en is vader van twee kinderen en is partner bij een adviesbureau. Onze kinderen zaten op de basisschool bij elkaar in de klas. We stonden vaak samen bij het schoolhek. Ook aan hem stel ik mijn vraag. Zijn antwoord: ‘Ha Miriam leuk onderzoek. Ik mis de directe contacten: video calls zijn efficiënt maar je ziet niet de body language die belangrijk is. Wat ik anders doe? Veel meer tijd besteden aan sporten.’

 

Mijn Collega
Mijn collega is getrouwd en heeft een dochtertje van drie jaar. Zij werkt nu thuis met een driejarige en dat geeft een andere dimensie aan haar dag. Zij vertelt dat zij de echte sociale contacten en bij verdriet als troost een arm om iemand heen kunnen slaan. ’Wat ik nu meer doe? Extra veel knutselen met mijn dochter, puzzelen en overdag een boek lezen.’

 

Ikzelf
Ikzelf mis de dynamiek en de directe contacten met deelnemers aan trainingen. Een online sessie blijkt niet altijd het antwoord op alles, al is het op dit moment wel handig. Wat ik heel erg zuur vind is dat mijn dochter geen eindexamen doet, er geen diploma-uitreiking zal zijn en ze niet op examenreis gaat. Tenslotte vind ik het verdrietig dat ik niet naar mijn vader in Breda kan.

Desondanks biedt deze periode ook mogelijkheden. Iedere ochtend (vroeg) loop of fiets ik een rondje door het bos. Zo blijf ik fit en begin de dag vol energie. Deze periode gebruik ik om te onderzoeken over hoe en op welke manier ik mijn trainingen en coaching online wil inzetten. Zo volg ik webinars, neem deel aan brainstormsessies en ontmoet veel leuke en interessante mensen online. Ook dat geeft energie.

Tenslotte merk ik dat nu wij (man, kinderen en ik) thuis werken, dat ook heel gezellig is. Soms zitten we allemaal in een online sessie achter onze laptop. Heel bijzonder vind ik dat. Daarna lunchen we lekker met elkaar in de tuin en steken wij, net als mijn zus, de barbecue op tijd aan. We maken er het beste van.

Blijf gezond!

 

Geschreven door Miriam Trommelen, Apeldoorn, 9 april 2020

 

Aanbod
Tijdens deze bijzondere periode bieden wij onze trainingen 1:1 online aan. Alle trainingen maken we op maat en stemmen we af op jouw leervragen en werksituatie. Voor meer info of vragen, stel ze hier.

Dit is het laatste blog van 2019. Ik ga even op vakantie. Met de boot naar Finland. Inspiratie opdoen, even helemaal niets moeten. Daar verheug ik me op. Het afgelopen jaar hebben mijn collega en ik 37 blogs geschreven. Blogs over verschillende onderwerpen, met LEREN en ONTWIKKELEN als centraal thema. Steeds weer vanuit een ander perspectief benaderd.

Belangstelling voor leren en ontwikkelen
De belangstelling voor leren en ontwikkelen neemt toe. Het staat steeds vaker en hoger op agenda’s van organisaties. Daar waar vroeger ‘op cursus gaan’, en dat is nog niet zo heel lang geleden, als een extraatje werd beschouwd, is leren, in welke vorm dan ook, een must geworden voor bijna iedereen die werkt. Mensen raken meer en meer overtuigd van de nut en de noodzaak.

Grens aan leren
Maar er zijn ook grenzen aan leren. En leren is niet altijd leuk. Je kunt immers hard vallen. Ik vergelijk het met leren fietsen. Iedereen is tijdens het leren fietsen wel eens gevallen. Toch kunnen de meesten van ons fietsen.

Belemmeringen
Er zijn doelgroepen die niet overtuigd zijn van een leven lang ontwikkelen. Zij nemen niet deel aan scholing. Zij zijn niet bezig met loopbaanontwikkeling en hebben geen beeld van hun nabije toekomst. Zij besluiten zich pas te scholen als er zicht is op ander werk. Voor een leven lang ontwikkelen is tijd en geld nodig. Daarnaast spelen persoonlijke omstandigheden van mensen een rol.

Lijstjes
Deze periode van het jaar is traditiegetrouw de periode van de lijstjes. Welke van onze blogs zijn je bijgebleven? Zijn er blogs die het waard zijn nog een keer te lezen? Mijn persoonlijke top 3:

• ‘Ga je voor een zeven of een negen?’ Op dit blog kreeg ik veel leuke reacties
• ‘Ik doe wat ik zeg en ik zeg wat ik doe’ Een interview met een leerkracht over de positieve dingen die gebeuren in het onderwijs. Dat mag vaker onder de aandacht komen.
• ‘Hij doet niks hoor!’ Mijn verhaal over angst voor loslopende honden. Dat is nog steeds actueel en een leerpunt voor mijzelf.

Hoe ziet jouw top drie eruit? Ik ben benieuw naar jouw lijstje. Leuk als je reageert.

Bloggen
Dit is het laatste blog van dit jaar. Mijn collega Wendy Vegter en ik schreven met veel plezier. Soms is het zwoegen, maar iedere donderdagochtend wanneer ik op ‘publiceer’ klik, krijg ik een voldaan en energiek gevoel. Missie weer volbracht voor deze week.

Doelstelling 2020
Bloggen is voor mij een manier om de passie voor mijn vak te delen. Verhalen vertellen over mensen die bezig zijn met leren en ontwikkelen. Heb je een mooi verhaal? Dan kom ik graag met je in contact. Mijn streven voor volgend jaar is nog meer mensen bereiken en aan het woord laten over leren en ontwikkelen. Graag tot volgend jaar.

Voor nu wensen Wendy en ik je Fijne Kerstdagen en alle goeds voor 2020!

Geschreven door Miriam Trommelen, Apeldoorn 19 december 2019. Het eerste blog van 2020 verschijnt op 9 januari.

Houd jij ook zo van deze periode van het jaar? De donkere dagen voor kerst. De gezelligheid, de warmte, samen knus thuis rondom een grote kerstboom, het hele huis dat naar appeltaart ruikt, kaarsjes aan, een mooi boek en een stapel kranten. Toch kunnen veel mensen niet genieten van deze periode. Zij ervaren stress. In dit blog lees je hoe je voor eens en voor altijd van je (kerst)stress af komt.

Opgejaagd
Uit onderzoek blijkt dat steeds meer mensen niet alleen werkstress ervaren, maar zich ook in hun privéleven opgejaagd voelen. Zeker in deze weken voor kerst. Als zij zich realiseren wat ze allemaal nog voor kerst moeten doen, voelen zij zich rusteloos en gespannen.

Moeten
Hoe is dat bij jou? Kijk je uit naar kerst, of denk je vooral aan wat allemaal nog moet? De nodige kerstborrels, helpen op school bij kerstontbijt, kerstviering en de jaarafsluiting, kerstcadeautjes kopen, huis opruimen en versieren, buitenverlichting in orde maken, kerstdiner samenstellen, boodschappen doen, nóg meer boodschappen doen en ga zo maar door.

Balans werk en privé
We hebben het vaak over de balans tussen werk- en privéleven. Die moet vooral in balans blijven zodat we genoeg tijd hebben voor ons privéleven. Maar ja, als ons privéleven net zo jachtig is als ons werkleven, of als privé- en werkleven door elkaar lopen, raakt de balans zoek. Dan is het interessant om te zoeken naar een ander evenwicht. De balans tussen alle taken en verplichtingen aan de ene kant en aan de andere kant de zorg en aandacht voor jezelf.

Spitsuur
Op sommige momenten, in sommige jaren in je leven is het nu eenmaal spitsuur. Daar doe je niets tegen. Maar juist als het spitsuur is in je leven, heb je zorg en aandacht voor jezelf hard nodig. Anders houd je het niet vol. En waarschijnlijk weet je dit ook wel want; we leven niet om te werken, maar we werken om te leven. Dan moet er echter wel genoeg tijd overblijven om te leven. Juist in deze mooie decemberperiode.

Bewust
Vind je, als je heel eerlijk bent, dat er balans is tussen alle verplichte taken en de zorg voor jezelf? Is je antwoord op deze vraag ‘Nee!’? Misschien is dit een bewuste keuze? Het is even spitsuur in je privéleven. Je bent bijvoorbeeld net vader of moeder geworden en lijdt aan chronisch slaapgebrek door gebroken nachten. Of je bent met een pittige opleiding begonnen. Daar gaat komend jaar, alle tijd in zitten.

Onbewust
Het kan ook zijn dat, zonder dat je jezelf er bewust van bent, je structureel te weinig zorg aan jezelf besteedt. Je luistert niet goed naar een diep verlangen in jezelf naar meer rust en ontspanning. Je luistert niet naar je lichaam om het rustiger aan te doen. Uiteindelijk zal je effectiviteit hierdoor afnemen omdat je niet goed voor jezelf hebt gezorgd.

Houtzager
Managementgoeroe Stephen Covey beschrijft deze situatie met een prachtige metafoor. Een man is bomen aan het zagen in het bos. Het kost hem steeds meer moeite, omdat zijn zaag bot is geworden. Op de vraag of hij er niet goed aan zou doen om even de tijd te nemen om zijn zaag te scherpen, antwoordt de houtzager geïrriteerd: ‘Zie je niet dat ik druk bezig ben met het omzagen van deze bomen? Ik heb daar helemaal geen tijd voor!’

Moraal van dit verhaal
Om je (werk-)taken langdurig te kunnen volhouden en ook te genieten van je privéleven is het raadzaam om iedere dag tijd voor jezelf te reserveren. Al is het maar dertig minuten per dag. Neem iedere dag (minimaal) 30 minuten privétijd voor jezelf. Dat is jouw tijd en daar mag niemand anders aankomen. Maak bijvoorbeeld iedere dag een wandeling. Je krijgt beweging, ideeën, ontspanning. Wat wil je nog meer?

 

Geschreven door Miriam Trommelen, Apeldoorn, 12 december 2019

 

Meer tijd voor jezelf? Kijk eens bij ons aanbod

• Aardig of assertief?
• Omgaan met werkdruk en voorkomen van werkstress
• Timemanagement
• Vitaal en gezond in je werk
• Wat zijn jouw energiegevers en energienemers?

Heb je dat ook weleens dat je met veel plezier terugdenkt aan een geslaagde training of bijeenkomst? Het absolute hoogtepunt van de afgelopen week was voor mij de Conferentie Leven Lang Ontwikkelen in Utrecht. Ik was daar niet alleen als deelneemster, maar ook als spreker. Waarom was dit event (voor mij) en voor nog veel meer anderen geslaagd? Nog even nagenieten aan de hand van negen succesfactoren voor een geslaagde conferentie.

Factor 1: Het doel van de conferentie
Wat is het doel van de conferentie? Waarom organiseer je het? Wat moet het resultaat zijn? Je wilt als organisatie dat deelnemers na afloop tevreden naar huis gaan. De conferentie was georganiseerd door de Sociaal Economische Raad en van belang voor iedereen die op wat voor manier dan ook werkt aan Leven Lang Ontwikkelen. Dit thema is in 2020 topprioriteiten voor werkend Nederland. De conferentie was een manier om leven lang ontwikkelen nog meer voor de bril te krijgen.

Factor 2: Content met de content
Als deelneemster vond ik prettig om met gelijkgestemde mensen verbonden te zijn. Dat maak communicatie een stuk makkelijker. Mensen herkenden mij als spreekster, spraken mij aan en wilden graag nog eens nader van gedachten wisselen. Daarnaast volgde ik interessante presentaties. Zo volgde ik van TNO de bijeenkomst over lerende organisaties en van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid de presentatie over Hoe bereik je de wensen op de werkvloer?

Factor 3: Neem de tijd
Zorg er voor dat je op tijd begint met het organiseren van het event. Daar was zeker bij de organisatie sprake van. Maar ook als spreker ben ik ruim op tijd begonnen met het voorbereiden van mijn deelsessie. Ik was trouwens ook op tijd bij de locatie. Ondanks ruim 600 km (!) file was ik ruim voor aanvang aanwezig. Dan kun je je installeren en de locatie op je laten inwerken.

Factor 4: Geen hippe locatie om de hippe locatie
Zorg voor een goede locatie. Wat is een goede locatie? Daarover verschillen de meningen. Deze locatie De Fabrique in Utrecht was geen gelikt, dertien in een dozijn conferentieoord, maar een honderd jaar oude voormalige mengvoederfabriek. Een prachtige industriële locatie. Mijn sessie gaf ik in een iglo. In een wát? Een grote opblaasiglo die in een grote fabriekshal stond. Die iglo zorgde voor een bijzonder sfeer. Ik denk dat dit de bijzonderste locatie is waar ik ooit een sessie heb gegeven.

Factor 5: Houd het leuk!
Er waren niet alleen saaie hoorcolleges, maar sessies met verschillende kennisactiverende werkvormen en leuke interessante sprekers. Zo maak je snel contact met mede-congresleden. Natuurlijk is het ook fijn om zelf een sessie te verzorgen. Mijn sessie was meteen de eerste ronde. Daar had ik de hele dag profijt van. Zo kon ik de hele dag in gesprek met deelnemers spreken die mijn sessie hadden gevolgd.

Factor 6: Vlekkeloze organisatie en communicatie
Dienstbaarheid is misschien een beetje een ouderwets woord. Toch is dat precies wat de mensen van de techniek en de catering waren. Zij waren behulpzaam en aardig. Veel dank daarvoor. Natuurlijk was daar ook de geweldige organisatie achter de schermen, die ervoor zorgde dat alles op rolletjes liep. Er zullen best dingen zijn die beter of anders hadden moeten gaan, maar als doorsnee deelnemers merkte je daar niets van.

Factor 7: Kijk naar de toekomst
Kijk naar de toekomst met betrokken experts: Zo gaf filosoof Lammert Kamphuis zijn visie op ontwikkelen aan de hand van het Ikigai-model. Volgens de Japanse traditie is Ikigai de rede van jouw bestaan. En interviewde Mariëtte Hamer (voorzitter SER) sleutelfiguren op het gebied van Leven Lang Ontwikkelen over hun visie op de toekomst. De minister van onderwijs sloot de conferentie af.

Factor 8: Als de kroket maar goed is
De catering en de koffie waren dik in orde. Geen lange rijen voor het lunchbuffet, dat bestond uit luxe broodjes, lekkere salades, heerlijke smoothies. Voor iedereen wat wils en meer dan genoeg. Maar (gelukkig) geen kroketten.

Factor 9: Netwerken
Natuurlijk is het congres helemaal geslaagd als je nieuwe mensen ontmoet, afspraken maakt en inhoudelijke kennis mee naar huis neemt. Dat is niet alleen een kwestie van halen. Dat is volgens mij vooral een kwestie van brengen, van doen. Ik schreef er al eerder over. Als je deelt (brengen) wat jou drijft, merk je dat je verder komt (halen). Het Ikigai-model kun je na deze conferentie weer een stuk verder invullen.

Geschreven door Miriam Trommelen, Apeldoorn, 5 december 2019

Informatiebijeenkomst lerend netwerk
Heb je interesse in het opzetten/volgen van een lerend netwerk? Wil je meer informatie over hoe je dat aanpakt? Kom dan op donderdag 23 januari 2020 van 15.00 – 16.30 uur naar onze informatiebijeenkomst over lerende netwerken. Op onze locatie in Apeldoorn. Na onze bijeenkomst kun je direct zelf aan de slag in jouw organisatie. De bijeenkomst is gratis, graag even aanmelden.

Doel kabinet
Een leven lang ontwikkelen (LLO) staat volop in de belangstelling. Het kabinet wil dat mensen de regie over hun loopbaan en hun leven in eigen hand nemen. Zodat iedereen zich kan blijven ontwikkelen en eigen keuzes kan maken. Dat maakt dat mensen vitaal, flexibel en duurzaam inzetbaar zijn op de arbeidsmarkt. Het voorkomt dat mensen vastlopen in hun loopbaan of werkloos raken. Bovendien draagt LLO bij aan een soepel functionerende arbeidsmarkt.

Dat is natuurlijk een hartstikke mooi streven van het kabinet en daar zal iedereen het van harte mee eens zijn. Er is echter een levensgrote MAAR. Zoals we vorige week in ons blog ‘Leven lang ontwikkelen’ al schreven: er is een grens aan een leven lang leren. Recent onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) beschrijft dat nauwkeurig. En die belemmeringen ervaren wij dagelijks in onze trainingspraktijk.

Wat is er aan de hand?
Onze ervaring is dat mensen nauwelijks stilstaan bij het belang van een leven lang leren. Zij zijn niet bezig met hun nabije toekomst. Mensen leven vooral van dag tot dag.

Frontoffice en techniek
Een voorbeeld uit onze recente trainingspraktijk. Nog niet zo lang geleden begeleidden wij medewerkers van wat voorheen de frontoffice afdeling was, bij een reorganisatie. In deze gemeente van ongeveer 150.000 inwoners hield de publieksbalie op te bestaan. De techniek had de mens ingehaald. Paspoorten en andere diensten kun je in deze gemeente op afspraak ophalen. Je paspoort ligt voor je klaar en haal je zo uit de muur. Hoe handig is dat?

Werk verdwijnt
Voor de baliemedewerkers had deze technische ontwikkeling grote gevolgen. Hun werk verdween en daarmee hun functie. De gemeente zocht naar mogelijkheden om medewerkers op andere afdelingen te plaatsen. Deze mensen gingen er zonder meer vanuit dat dat ook zou lukken en maakten zich maar beperkt zorgen om hun nabije toekomst.

Positie arbeidsmarkt
Eigen initiatief om de regie over loopbaan en toekomst in eigen hand te nemen was beperkt aanwezig. De noodzaak om na te denken over hun positie op de arbeidsmarkt daarvan waren zij zich niet bewust. Dat waren zij niet gewend. Zij hadden het naar hun zin, vormden een hecht team en gingen met plezier naar hun werk en werkten al jaren voor de gemeente. Zij gingen er zondermeer van uit dat zij tot aan hun pensioen bij de gemeente zouden werken. ‘Opeens’ waren zij overbodig.

Nadelen scholing
Voor deze mensen was nooit budget om zich te ontwikkelen. Dat vonden ze ook niet erg, want door al die cursussen, stapelde het werk zich op. Daar zaten ze niet op te wachten. Bovendien moest een cursus voor het werk in eigen tijd gevolgd worden. De frontoffice was immers altijd open. In de avonduren een cursus volgen dat vonden veel medewerkers zonde van hun tijd. Een uitzondering maakten zij voor vakinhoudelijke trainingen. Je moest immers op de hoogte blijven van alle wetgeving.

Weerstand
Tijdens ons opleidingstraject stuitte wij in het begin dan ook op veel weerstand en wantrouwen. Leren gaat niet vanzelf. Het is belangrijk de juiste insteek te vinden. Dat ontdekten wij toen wij een beroep deden op hun eigen inbreng. Wat wilden zij? Dat vonden zij lastig. Dat was nooit aan ze gevraagd. Die verantwoordelijkheid om een bijdrage te leveren aan het traject deed een appél op vaardigheden waarvan zij niet wisten dat zij ze hadden.

Medewerkers werden aangenaam verrast door de verschillende werkvormen en opzetten van ons traject. Niet alleen het klassikale leren, maar ook het trainen on-the-job, de persoonlijke coaching en de netwerken die wij opzetten maakten hen na enig koudwatervrees enthousiast.

Persoonlijke leervragen
Wij namen medewerkers serieus en luisterden echt naar ze. Wij sloten aan bij hun persoonlijke leervragen en praktijksituaties, waardoor hun zelfvertrouwen stapje voor stapje toenam. Zij begonnen de voordelen van de sessies in te zien. Natuurlijk ging dat niet altijd zo gemakkelijk als dat ik dat hier beschrijf en niet bij alle medewerkers. Maar  door de bank genomen brachten wij een bewustwordingsproces bij medewerkers op gang. Zij dachten niet alleen na over hun nabije toekomst maar probeerden ook een omslag te maken naar proactief werken.

Leren is lastig
Zoals gezegd er is een grens aan een leven lang leren. Leren is niet altijd leuk en gezellig. Leren is soms moeilijk en doet af en toe pijn. Mensen staan niet zomaar open voor leren. Om succesvol te zijn moet je leren goed aanpakken en in ieder geval rekening houden met de items die we hierboven beschreven. We zetten de belangrijkste voor je op een rijtje:

• Sluit perfect aan bij het leer- en kennisniveau van al je deelnemers
• De (werk-)praktijk van deelnemers vormden het uitgangspunt voor leren
• Hanteer een rustig tempo
• Maak gebruik van verschillende leer- en werkvormen
• Bepaal samen de trainingsdagen liefst tijdens werkuren
• Bepaal vooraf de leerresultaten zowel voor teams als voor individuele deelnemers, zodat iedereen weet wat waar je naar toe werkt.
• Biedt een veilige omgeving en neem deelnemers serieus

Mogelijkheden
Helaas is het traject van de gemeente ondertussen beëindigd. Om te voorkomen dat de opgedane kennis weglekt voeren wij momenteel gesprekken om te kijken óf en welke mogelijkheden er zijn om met deze mensen bijvoorbeeld een lerend netwerk te starten. Na een paar bijeenkomsten zouden we de regie graag overdragen aan de deelnemers zelf. Precies zoals ons kabinet dat voor ogen heeft. Niet omdat het kan, maar omdat het moet!

 

Ervaring?
Heb je ervaring in een soortgelijk traject? We komen graag met je in contact. We zijn oprecht nieuwsgierig naar jouw ervaringen. We willen graag van je leren.

Heb je onze nieuwe trainingen voor het najaar al gezien? Bekijk hier ons actueel trainingsaanbod

Geschreven door Miriam Trommelen
Apeldoorn, 20 juni 2019

.