Joef!

Zo nu en dan ga je terug in de tijd. Dat kan getriggerd worden door een foto, een liedje, een geur, of iets anders. Ik liep iemand tegen het lijf aan. Terwijl mijn zoontje zich klaarmaakte voor de zwemles zag ik een jonge vrouw staan met een kind. Deze dame heb ik zeker in geen 20 jaar gezien! Zij leek geen dag ouder geworden te zijn en haar zoontje leek als twee druppels op haar broertje. Toen ik haar stem hoorde wist ik het zeker. Zij heeft als 12 jarig meisje bij mij in de klas gezeten. En niet zomaar een klas, maar een klas vol vluchtelingen. Ik liep naar haar toe en vroeg: “Ben jij de zus van…?” (Ik twijfelde namelijk, want zij had ook een andere zus.) En ja hoor….zij riep meteen “Joef Wendy!” Wat was dat een bijzonder moment.

Waar te beginnen?

De dagen daarna ging ik terug in de tijd. Ik was net afgestudeerd. Vol verwachting begon ik aan een avontuur dat voor altijd mij bij zou blijven. Ik kwam terecht in een klas van 25 vluchtelingen. Deze kinderen hadden de leeftijd van 6 tot 13 jaar en kwamen uit 12 verschillende landen. En geen een kind kon Engels spreken. We hebben de eerste dagen gecommuniceerd met handen en voeten, met plaatjes, met uitbeelden. Het was hard werken. Deze kinderen hadden al zoveel meegemaakt. Gevlucht uit hun geboorteland met de hoop een nieuw leven te beginnen in Nederland.

Gelukkig hadden heel veel kinderen hun ouders mee, maar dit was niet altijd het geval. Later kreeg ik de verhalen te horen over de reis die ze moesten maken om naar Nederland te komen. Soms duurde het maanden voordat ze aankwamen. Ik moest rekening houden met cultuurverschillen, verschillende religies, verschillende gewoontes, taalbarrières, leerachterstanden, kortom het was het begin van een lange zoektocht. Het belangrijkste hadden wij leerkrachten snel ontdekt namelijk veiligheid bieden. Toen op een dag een helikopter over de school vloog en de meeste kinderen onder de tafels doken besefte ik dat het even zou duren voordat deze kinderen zich veilig zouden voelen.

Van Horen en Zeggen

Wij begonnen met de basis. Tellen tot en met 100 in het Nederlands, woorden en begrippen aanleren, korte gesprekken kunnen voeren, optellen en aftrekken. Overal hingen plaatjes met begrippen en op alles een woord geplakt. Raam, deur, bord, stoel en ga zo maar door. Structuur was een must en regels aanleren.

Gelukkig bestonden toen al NT2 methodes speciaal ontwikkeld voor mensen die het Nederlands als tweede taal moesten leren. Van Horen en Zeggen was een prima methode, maar al gauw merkten wij dat de niveauverschillen enorm waren. Sommige kinderen hadden al een vorm van onderwijs gehad en anderen helemaal niet.

Maatwerk werd direct ingevoerd en ik kreeg een persoonlijke relatie met het kopieerapparaat. Uren heb ik staan kopiëren om elk kind te voorzien van leerstof wat bij zijn of haar niveau paste. De kinderen waren ontzettend leergierig en waardeerden onze inzet enorm. Sommige kinderen namen direct actief deel aan de lessen en durfden in het Nederlands te spreken. Andere kinderen hoorde je amper, want ze waren te bang om fouten te maken. En zo kwamen wij stapje voor stapje vooruit.

Ik mag de mijter niet opeten Joef!

Regelmatig kwam het voor dat de kinderen onderling ruzie hadden. Met moeite kwam ik dan achter wat er gebeurd was. Vaak ging het om problemen tussen de landen van afkomst. Sommige kinderen en ouders hadden moeite met anderen uit een andere land of omdat ze een ander geloof hadden. We waren op sommige dagen maatschappelijk werkers of scheidsrechters. Het was een tijd vol uitdagingen. Maar van 8.30-15.30 uur probeerden wij de kinderen een fijne plek te bieden waarin ze konden ontwikkelen op alle fronten.

En met de feestdagen werd een heel draaiboek gemaakt zodat deze kinderen volop konden genieten van liedjes zingen, knutselen, verhalen luisteren enz. Toen Sinterklaas langskwam op school was het zeer spannend, maar ook heel mooi om te zien hoe deze kinderen nieuwe tradities beleefden. Piet strooide natuurlijk pepernoten en snoepgoed, maar dat ene schuimpje in de vorm van een mijter met een kruis erop mocht niet opgegeten worden van een van de  moeders. En zo volgde Kerst en Pasen met de nodige uitdaging.

Tussenstation

Twee jaar lang heb ik gezwoegd met deze kinderen. Sommigen konden na twee jaar al instromen in de reguliere groepen. Andere kinderen verhuisden naar een ander opvangcentrum. Waar ze op dat moment zaten was een soort tussenstation. Meerdere keren werden wij leerkrachten uitgenodigd om te komen eten. Alsof de koning op bezoek kwam! Zoveel eten en weigeren was geen optie. In sommige gezinnen zaten de vrouwen er niet bij. Die aten apart in de keuken. Vond ik ontzettend moeilijk, maar ik kan gerust vertellen dat ik na een paar jaar een gezin opzocht en toen zat iedereen erbij. Ook dat had tijd nodig.

En nu ruim 20 jaar later vraag ik me af hoe het gaat met heel veel van deze kinderen inmiddels volwassenen met een eigen gezin. En de jonge dame die ik elke week tegen kom in het zwembad vertelde dat zij nog contact heeft met een aantal andere dames uit die tijd en ze hebben het nog altijd over de Joef!

Geschreven door Wendy Vegter, Apeldoorn 16 mei 2019

Werk maken van je persoonlijke ontwikkeling? Bekijk hier ons trainingsaanbod.
Geïnterviewd worden of een keer een gastblog schrijven? Leuk! Neem contact met ons op.

 

Er zijn verschillende manieren om een workshop te starten. De aftrap blijft een boeiend moment. De groep zit in een halve kring voor je. Meestal ken je de mensen niet. Zij kijken je aan. Verwachtingsvol, gesloten, en soms zelfs wantrouwend. De eerste momenten zijn beslissend. Gaat het lopen of niet? Krijg je het vertrouwen van de groep?

Wel of niet voorbereiden?
Er zijn collega’s die beweren dat ze niets voorbereiden. Daar ‘gewoon’ gaan staan en wel zien wat ze gaan doen. Ik ben van de andere soort. Mijn workshops bereid ik voor. Ik weet wat ik ga doen en waarom en ik weet wat ik ga zeggen. Ik hoef me er alleen maar aan te houden. Dát vind ik soms lastig. Want ook een creatieve impuls volgen, bijvoorbeeld naar aanleiding van een opmerking of een vraag uit de groep, heeft in het verleden prachtige sessies opgeleverd.

Studiedag BPV
Zo verzorgde ik onlangs workshops over gespreksvoering tijdens een studiedag voor BeroepsPraktijkVormings docenten (BPV-docenten) van een MBO College. Korte workshops van ieder vijf kwartier. Ik had de workshops goed voorbereid en was ruim voordat de workshops begonnen aanwezig op de locatie. Dat vind ik prettig. Die tijd gebruik ik om mijzelf in alle rust installeren en te wennen aan de zaal.

De hippe locatie was niet optimaal voor een workshop, maar de ontvangst was hartelijk. Mensen hielpen mij bij het installeren van laptop en scherm. Dat maakte veel goed. En er was lekkere koffie! Ik was er klaar voor en had er zin in. Op dat moment kon ik nog niet weten dat het twee geheel verschillende workshops zouden worden. Hoe dat kan? Daar gaat dit blog over.

Verschillende rollen BPV-docent
De wens van mijn opdrachtgever was om in de workshops aandacht te besteden aan de verschillende rollen van de BPV-docent en de verschillende soorten gesprekken die een BPV docent voert. Naast stagebegeleider, is een BPV-docent ook ambassadeur van de school, beoordelaar van de student én aanspreekpunt voor het stagebedrijf.

Hoe ga je met deze rollen om? Hoe manage je verwachtingen van bedrijven en van studenten? Dat vergt goede gespreksvaardigheden. Je wilt immers resultaat behalen zonder de belangen van de ander uit het oog te verliezen. Dat is wel eens lastig, want de belangen liggen soms ver uiteen. Om een voorbeeld te geven: een stagebedrijf kan best een extra paar handjes gebruiken in de werkplaats, maar heeft niet (altijd) tijd om een student te begeleiden. Dat kóst immers tijd. Een student loopt stage om de praktische kanten van een vak te leren. Een bakker of een kok leert het vak nu eenmaal niet uit een boekje. En zonder stage geen diploma. Als BPV-docent ga je in zo’n geval het gesprek aan met het stagebedrijf.

Motiverende gespreksvoering
Terug naar de start van mijn eerste workshop. Na een korte interactieve kennismakingsoefening had ik meteen de aandacht van alle docenten. Met de vervolgoefening ‘De pen’ stond het thema gespreksvoering meteen bij iedereen voor de bril.
‘De pen’ is een oefening op het gebied van motiverende gespreksvoering en diende als metafoor voor hoe gesprekken kunnen verlopen. In tweetallen wisselden docenten hun mening uit en al snel kwam de plenaire discussie op gang.

Kantelpunt
De vaart zat er goed in bij deze enthousiaste en leuke groep docenten. Iedereen deed actief mee. Dat bleek uit de vragen die docenten stelden over lastige gesprekssituaties. Dát was het moment waarop ik in mijn eigen valkuil stapte. Als trainer wil ik graag uitleggen en verklaren. Zodat deelnemers met meer inzicht weer naar huis gaan.

Dit moment in de workshop was een natuurlijk bruggetje naar het inventariseren van lastige situaties. Precies zoals ik had voorbereid. Toch kon ik het niet laten om een theoretisch kader te schetsen. En dat was jammer. Daar zitten deelnemers niet op te wachten. Zij willen doen! Zeker BPV-docenten.

Rollenspel
In de tweede workshop was ik voorbereid op dit moment. Om die reden vind ik het fijn om dezelfde workshop een paar keer te geven. De tweede en volgende workshops zijn altijd beter dan de eerste. Ook in de tweede workshop kwamen vragen over lastige situaties. In plaats van ze te beantwoorden inventariseerde ik samen met deelnemers deze situaties ter voorbereiding op een rollenspel.

Rollenspellen zijn een geweldige werkvorm. Tenminste als je een aantal randvoorwaarden ter harte neemt. Ik noem er vijf:

• Werk met eigen casussen van deelnemers;
• Geef deelnemers richting; werk met gerichte kijkopdrachten en scherpe, duidelijke gespreksdoelen;
• Laat deelnemers zelf kiezen met wie zij het rollenspel voeren;
• Werk met de zogenaamde ‘coachcollega’s’. Samen met de ‘coachcollega’ bereiden ‘spelers’ hun gesprek voor;
• Zorg voor een veilige leeromgeving waar fouten maken mag.

Praktijksituatie
Vervolgens vond tussen deelnemers een gesprek plaats over een levensechte praktijksituatie. Observanten hadden duidelijke kijkopdrachten en de gesprekspartners heldere gespreksdoelen. In het rollenspelgesprek ervoeren zij aan den lijve wat wel en wat niet werkt in een lastige situatie. Dat maakt het rollenspel waardevol en aan het einde van het rollenspel gaven deelnemers zelf, met het verworven inzicht uit het rollenspel antwoord op hun eerdere vragen. Geholpen met de feedback van de observanten. Zo mooi kan trainen zijn!

Binnenkort studiedag?
Organiseer je binnenkort een studiedag? Ben je op zoek naar een interessante workshop op het gebied van professionele ontwikkeling? Wil je weten wat wij voor jouw organisatie kunnen betekenen? Neem gerust contact met ons op. Wij denken graag met je mee.

Geschreven door Miriam Trommelen
Apeldoorn, 9 mei 2019

 

Wat wilde jij worden toen je vier jaar oud was? Weet je dat nog? Ik weet het nog goed. Ik wilde secretaresse worden en speelde dan ook vaak ‘secretaressetje’ met een oude typemachine, mapjes, etiketten, pennen en notitieblokjes. Vandaag, 18 april 2019, is het Nationale Secretaressedag en zijn alle schijnwerpers op hen gericht. Is het vak van secretaresse toekomstbestendig? Uiteindelijk ben ik geen secretaresse geworden. Al snel werd duidelijk dat het vak van secretaresse niet voor mij was weggelegd. Hoe dat zo gekomen is, daar gaat dit blog over.

Doen wat je graag doet
Voor mij was er na de middelbare school geen keuzestress. Het stond als een paal boven water dat ik na de havo de opleiding tot directiesecretaresse ging volgen. Want dat wist ik al op jonge leeftijd. Ik keek er naar uit en was zeer gemotiveerd om eindelijk die stap te zetten. Eenmaal op de opleiding was de ontgoocheling groot. Zo vrij als het op mijn middelbare school was geweest, zo streng en schools vond ik het op de secretaresseopleiding.

Secretaresseopleiding
Ik voelde mij niet thuis op de opleiding. Het was voor mij geen plek waar ik mijzelf kon zijn en mijzelf verbonden wist met gelijkgestemden. Het tegenovergestelde was eerder het geval. Ik vond weinig aansluiting bij andere studenten en de vakken interesseerden mij maar matig. Dat kwam tot uitdrukking in mijn cijfers. Die waren zwaar onvoldoende. Niveau toto-uitslag. En dat is geen grapje.

Het meest verschrikkelijke vak vond ik steno Frans. De docent dicteerde in het Frans een brief. Die moest je in steno opnemen en vervolgens je stenogram uitwerken op (toen nog) de typemachine. Vreselijk al die Franse uitgangen die ik niet meer terug kon lezen in mijn stenoschrift. Mijn brieven waren meestal kort.

De opleiding was gelukkig maar één jaar. Mijn ouders eisten dat ik de opleiding afmaakte. Dat heb ik gedaan. Helaas zonder het beoogde resultaat. Ik was toen der tijd doodongelukkig. Maar wist wel dat het vak van secretaresse niet voor mij was weggelegd. Dat was wel duidelijk.

Lerarenopleiding
Tijdens tussenuren ging ik regelmatig naar mijn vriendin die aan de Lerarenopleiding studeerde. Daar was de sfeer heel anders. Het was een gezellige boel. Studenten werkten samen aan projecten, studeerden in de bibliotheek, of zaten gewoon gezellig in de enorme kantine koffie te drinken met roze koeken en gezellig te kletsen. Zeker de studenten Geschiedenis en Maatschappijleer. Aan discussiestof geen gebrek. Dat was het tegenovergestelde van al die keurige meisjes met een parelkettinkje en ik voelde mij er meteen thuis en op mijn gemak. Bij de Lerarenopleiding is mijn passie voor opleiden en ontwikkelen ontstaan.

,,Je oogjes moeten gaan glimmen om in de leerstand te komen,” zei een van mijn docenten. ,,Dan weet je dat mensen enthousiast zijn en willen leren.” Dat is een van de lessen die mij altijd is bijgebleven. Iedereen leert op zijn eigen wijze. Een wijze les die ik vandaag de dag nog steeds toepas. Het is de kunst om te ontdekken hoe mensen in die leerstand komen. Dat gaat het best als mensen zich op hun gemak voelen. En in het kader van een leven lang ontwikkelen ontkom je er niet aan om jezelf te blijven ontwikkelen.

Trainingen voor secretaresses
In mijn leven als trainer heb ik veel trainingen aan secretaresses gegeven. Zelfs samen met collega’s van de secretaresseopleiding. Ik ben veel leuke secretaresses tegen gekomen en heb voor velen grote bewondering. De meeste secretaresses die ik ken zijn harde werkers achter de schermen. Zij zijn het visitekaartje van hun organisatie, de persoon die aan alles denkt, de persoon die het drukke schema van hun manager beheert en voor veel mensen in de organisatie zorgt dat alles op rolletjes loopt. Daarom vind ik Nationale Secretaressedag een mooie gelegenheid om deze vrouwen, want dat zijn het bijna altijd, in het zonnetje te zetten en de waardering te geven die zij verdienen. Een keer per jaar een bloemetje is niet genoeg. Zeker met het oog op de toekomst zou het mooier zijn als Nationale Secretaressedag een opleidingsdag zou worden.

Blik op de toekomst
Bestaat de secretaresse nog in 2046? Of verdwijnt het beroep? Deze vragen hoor je regelmatig. Als je de berichten op sociale media en in kranten mag geloven, verdwijnt het vak van de ‘ouderwetse secretaresse’ razendsnel. Met de ‘ouderwetse secretaresse’ bedoel ik de secretaresse die voor de koffie zorgt, brieven uitwerkt, kopietjes maakt en de agenda bijhoudt. Deze secretaresse behoort tot een uitstervend soort.

Zoals gezegd, ik heb nog leren typen op een typemachine en de komst van de computer in organisaties meegemaakt. Deze digitalisering en automatisering heeft grote invloed (gehad) op de functie-inhoud van secretaresse. Werden voorheen brieven uitgewerkt door een secretaresse, nu mailen managers zelf of sturen even een appje. Voor de secretaresse is ruimte ontstaan voor een nieuwe functie: namelijk die van de persoonlijke assistent. Deze nieuwe functie vraagt om een andere attitude en vaardigheden.

‘Pauwervrouw’
Vaardigheden kun je leren. Daarom organiseren wij traditiegetrouw op Nationale Secretaressedag een training voor secretaresses. Vandaag is dat de training ‘Pauwervrouw’ voor secretaresses. Voor die secretaresses die zich willen blijven ontwikkelen. Wij zijn op zoek naar glimogen! Mocht je vandaag niet kunnen. Geen nood. Wij verzorgen de training als in-company traject voor jou en je collega’s zodat jouw functie in 2046 en ver daarna nog bestaat. Ben jij de secretaresse van de toekomst?

Geschreven door Miriam Trommelen

Op zoek naar een training die werkt? Bekijk hier ons gehele aanbod.

In verband met de mei-vakantie verschijnt ons volgende blog op 9 mei 2019.

Vaardigheden
Welke vaardigheden hebben wij nodig om goed te kunnen functioneren in het dagelijks leven? Wij maken onderscheid in verschillende vaardigheden zoals cognitieve vaardigheden, sociale- en emotionele vaardigheden, digitale vaardigheden en zo zijn er nog meer. Deze vaardigheden worden vanaf de geboorte getraind. Bij elke vaardigheid die eigen gemaakt is dient de volgende vaardigheid zich automatisch aan. Tijdens mijn schoolloopbaan, mijn gezinsleven en mijn sociale netwerk probeer ik altijd goed te observeren. Vaak wordt gedrag toch gekoppeld aan het wel of niet beheersen van bepaalde vaardigheden. En laten we eerlijk zijn een mens moet nou eenmaal heel wat vaardigheden beheersen om verder te komen in het leven.

Van klompenmaker tot data scientist
Vroeger leek het wat makkelijker allemaal. Je werd bakker, smid of apotheker zoals je vader. Molenaar, gouvernante, klompenmaker, timmerlieden, kleermakers waren enkele beroepen die in die tijd vanzelfsprekend waren. Kinderen werden daarvoor opgeleid en moesten al vroeg aan het werk. Lang niet alle kinderen gingen naar school en voor sommigen was het levenspad al vroeg voorbestemd. Er moest natuurlijk brood op tafel komen.

Tegenwoordig leiden wij kinderen op voor beroepen die nog niet bestaan. In onze digitale wereld gaan de ontwikkelingen heel snel. Scholen werken hard aan deze ontwikkelingen. Denk aan de 21st Century skills. Vakken worden aangepast, projecten bedacht, in thema’s gewerkt enzovoort. Door automatisering, robotisering en andere ontwikkelingen zullen bepaalde beroepen verdwijnen en nieuwe ontstaan. Dit hebben wij al eerder meegemaakt. Denk aan de Industriële Revolutie. Een zeer grote verandering toen der tijd. Machines namen het werk over en de mens moest opnieuw zijn plek in de maatschappij bedenken/vinden. Dat betekende ook nieuwe vaardigheden aanleren.

Een vraag die ik regelmatig stel (ook aan mezelf) “Moeten wij werken om te leven of leven om te werken? Waar worden wij gelukkig van? En welke vaardigheden hebben wij nodig om dit te bereiken?”

De schijf van vijf!
Nee, ik ga het niet hebben over gezonde voeding, maar over de basisvaardigheden die ieder mens nodig heeft om gezond te kunnen functioneren in onze huidige maatschappij. Lezen, schrijven, rekenen, gezondheidsvaardigheden, financiële vaardigheden, digitale vaardigheden en sociale en juridische vaardigheden zijn van belang als een mens zelfredzaam en zelfstandig wil zijn. Wij leven in een informatiemaatschappij die alleen maar blijft groeien door de digitale wereld.

We zullen onze financiën op orde moeten hebben om niet in de problemen te komen. Gezond zijn om goed te kunnen functioneren en je prima te redden in verschillende situaties dus ook geestelijk gezond zijn is belangrijk. Maar ook je rechten en plichten kennen als burger hoort hierbij. Het mooie van deze schijf is dat de mens al vroeg deze vaardigheden aan het oefenen is en iedereen draagt een steentje bij. Het begint thuis, dan de omgeving, school, vrienden, werk en ga zo maar door.

Vaardigheden zwemles
Gooi het onderwerp zwemles in de groep en iedereen, voornamelijk vaders en moeders, heeft daar een mening over. Tijdens de zwemlessen van mijn kinderen genoot ik altijd van de gesprekken onderling. Iedereen is blijkbaar expert en de kinderen worden van achter het glas nauwlettend in de gaten gehouden. Ik vond het systeem van leren zwemmen heel interessant. Kinderen gaan pas naar een volgende groep als ze bepaalde zwemvaardigheden beheersen en mogen pas afzwemmen als alle groepjes doorlopen zijn. En als beloning krijgt het kind na elk groepje een visje of iets anders. En of een kind 10 maanden of anderhalve jaar over doet maakt niet uit. Nou ja, voor de portemonnee wel en misschien ook voor het zelfvertrouwen. Toch kunnen uiteindelijk alle kinderen zwemmen als ze diploma A hebben behaald en met diploma B zijn ze nog sterker in het water.

Basisschoolsysteem
Ik vroeg mij af of dit ook kan in het basisschoolsysteem . Maar wat betekent dit voor het kind dat moeite heeft spelling of rekenen? Kan het kind dan niet naar de volgende groep? Verschillende oplossingen zijn hiervoor bedacht. Een eigen leerlijn inzetten of tijdens de rekenles naar een andere groep gaan voor de les. Sommige scholen zijn zelfs zover dat kinderen individueel op hun eigen niveau aan de slag kunnen. Ze krijgen eerst een instructie en gaan daarna de leerstof verwerken op de IPad of computer. Prachtige ontwikkelingen van de afgelopen jaren. Scholen werken steeds vaker met portfolio’s in plaats van rapporten. Sommige scholen hebben zelfs al een digitale leerplan voor elk kind en kinderen kunnen ook hun eigen ontwikkelingen volgen middels de van tevoren afgesproken doelen. Elk behaalde doel wordt afgevinkt en het volgende doel staat al klaar. En mijn ervaring als kindercoach is dat elk kind er wel komt, maar maatwerk en investeren is zeer belangrijk om verder te komen. En de vaardigheden goed in de gaten houden. Voor het bouwen van een huis is tenslotte ook goede fundering nodig! Dit geldt ook voor het werken aan vaardigheden.

Geschreven door Wendy Vegter

Werken aan je communicatieve vaardigheden? Dat kan op vele manieren. Kijk eens bij ons aanbod voor de mogelijkheden.

Als je het hebt over een powervrouw dan heb je het over Mirthe Top. Enthousiast, inspirerend, open, duidelijk en wederzijds respect, maar ook perfectionistisch en altijd paraat zijn enkele woorden die Mirthe beschrijven als voormalige leerkracht, directeur, ZZP’er, maar vooral als medemens. Mirthe ken ik al vanaf de PABO en ik heb haar niet anders gekend als een zeer gedreven persoon die altijd 100% of meer geeft. In haar vrije tijd gaat zij graag uit eten, naar de schouwburg, skiën, of naar een tropische bestemming om vooral te ontspannen. Tijdens het interview heb ik mogen genieten van haar passie voor het onderwijs. Samen hebben wij gesproken over hetzelfde vak, maar vanuit verschillende hoeken en over haar rol als  interim professional op managementniveau.

Waarom ben je als zelfstandige begonnen?
,,Na bijna 20 jaar in dienst van verschillende besturen te zijn geweest, waarvan 7 jaar als leidinggevende, wilde ik graag de vrijheid hebben om het zelf te proberen, om zelf keuzes te kunnen maken wat wel of niet werkt in de schoolomgeving waar ik een interim opdracht uitvoer. Naast de vrijheid om mijn eigen tijd in te kunnen delen, vind ik het ook erg fijn om verschillende scholen te leren kennen en daar werkzaam te zijn. Ik kan als zelfstandige keuzes maken op welke school ik wil werken en waar ik een uitdaging zie voor mijn eigen ontwikkeling.”

Wat inspireert jou in je werk?
,,Ik breng graag orde in de chaos! Ik vind het fijn om met en voor kinderen te werken. Ik wil voor leerkrachten en de schoolorganisatie randvoorwaarden creëren zodat kinderen zich optimaal kunnen ontwikkelen. Een leuk gesprek met (onderwijs)professionals kan mij ook inspireren!’’

Wat zijn jouw talenten? Waar ligt jouw kracht?
,,Ik kan de organisatie snel lezen, ik kan snel handelen, werken en denken. Ik ben goed in lijnen uitzetten. Transparante communicatie vind ik belangrijk. De regie pakken hoort hier ook bij.’’

Aan welke taken besteed je de meeste tijd?
,,Helaas ben ik op dit moment veel bezig met problemen oplossen en invallers regelen. Opereren aan de oppervlakte dus, terwijl ik meer de diepte in zou willen waarbij ik meer tijd kan besteden aan onderwijskwaliteit: hoe kunnen de leerkrachten hun vaardigheden optimaliseren en hun kwaliteit van lesgeven verhogen? En daarnaast ook werken aan de kwaliteitszorg in een schoolorganisatie: hoe borg ik de gemaakte afspraken en stel ik dan ook tussendoor bij? Ik werk graag met de PDCA-cirkel (plan, do, check, act) om op deze manier continue verbetering aan te kunnen brengen in mijn werkzaamheden.’’

Hoeveel vrijheid krijg je bij het uitvoeren van jouw opdrachten/taken?
,,Ik krijg zeker ruimte om te onderzoeken, te praten over zaken, maar er zijn wel kaders uitgezet door de besturen waarvoor ik werk waar ik me aan moet houden. Ik wil graag de zaken waar ik aan werk optimaliseren en ik vind het belangrijk om het voor beide kanten (voor de organisatie alsmede de mensen in de school) goed te regelen.’’

Hoe ga je met werkdruk/stress om?
,,Ik vind het lastig om een pas op de plaats te maken. Bij mij moet de onderste steen boven! Ik ben loyaal aan scholen waardoor ik soms mezelf voorbij loop. Leren loslaten en het perfectionisme zit mij soms in de weg. Een gesprek over een eventuele aanpak kan al relativeren en ik bedenk me soms ook dat de soep niet altijd zo heet gegeten wordt als dat ‘ie opgediend is.’’

Wat kun je vertellen over de leercultuur binnen jouw organisatie?
,,Het allerbelangrijkste is het bewust worden van het belang van blijven leren! Leren is goed voor het team, de kinderen, de ouders. Door te blijven leren, kunnen alle lagen van een organisatie in ontwikkeling gebracht worden en in ontwikkeling blijven. Een voorwaarde hiervoor is dat men in staat is om te kunnen doen aan zelfreflectie. Het is mooi om persoonlijke coaches in te kunnen zetten om leerkrachten verder te kunnen helpen in hun (onderwijs)ontwikkeling. Daarnaast is het mooi om mensen in hun kracht te zetten en zich daarop te laten ontwikkelen. Bijvoorbeeld iemand die affiniteit heeft met rekenen, maak je rekenspecialist. Deze persoon kan zich hierin verder scholen en binnen de schoolorganisatie (of op stichtingsniveau met andere scholen) dit vakgebied verder ontwikkelen in alle groepen, in samenwerking met de andere leerkrachten.’’

Wat is volgens jou de reden dat het onderwijs zo/n hot item is?
,,De media speelt een grote rol! Wat mij betreft houden we eens op met praten over het onderwijs en gaan we gewoon weer eens “doen” waarbij de autonomie terug gaat naar de onderwijsprofessionals! Er wordt van bovenaf teveel gestuurd terwijl het op de werkvloer moet gaan gebeuren. Vertrouwen hebben in de leerkrachten, kijk naar de mooie dingen die gebeuren en hou op met klagen!’’

Maak de zin af: “Ik ben pas tevreden als……”
,,Als de onderste steen boven is!’’

Wat is het beste advies wat je ooit gekregen hebt?
,,We lossen het probleem pas op als het er is!’’

Geschreven door Wendy Vegter

Werk maken van je persoonlijke ontwikkeling? Kijk eens bij ons trainingsaanbod.

 

Volgens de Van Dale is de betekenis van toetsen het volgende: 1) onderzoek naar kennis, bruikbaarheid, vorderingen. 2) beproeving-proef: de toets (van kritiek) kunnen doorstaan, in orde zijn. Het begint al vroeg Levenslang komt de mens in aanraking met toetsen. Het begint al in de baarmoeder. Klopt het hartje? Groeit en ontwikkelt de baby zich […]

Continue reading

Jantine Stins is P&O Adviseur bij Zeelandia en werkte voorheen als Adviseur Opleiden en ontwikkelen bij Zeelandia. Zeelandia is een Nederlands familiebedrijf dat gespecialiseerd is in bakkerijgrondstoffen. Er werken zo’n 450 mensen. We treffen elkaar op een zonnige dag bij Zeelandia in Zierikzee. Grote gele vrachtwagens rijden af en aan. Het motto van Zeelandia is […]

Continue reading

Ja zeggen, maar nee bedoelen, daar gaat dit blog over. Waarom doen mensen dat? Je wilt aardig gevonden worden, je wilt anderen niet teleurstellen, je wilt geen gedoe met collega’s. Dat zijn een paar redenen die ik regelmatig in trainingen hoor. Daarmee maak je het jezelf knap lastig en bovendien doe je jezelf tekort. JA […]

Continue reading

Inleiding In mijn blog van vorige week ‘Terugblikken en vooruitkijken’ kondigde ik het nieuws al aan. Vanaf vandaag blog ik samen met mijn collega Wendy Vegter. Graag stel ik haar in deze blog aan je voor. Wat doet zij in het dagelijkse leven en waarover wil zij gaan bloggen? Wendy werkte jarenlang als leerkracht aan […]

Continue reading

Zelfsturing, de regie over je eigen loopbaan voeren, persoonlijk ondernemerschap, goede voornemens, je eigen koers bepalen, deze begrippen veronderstellen allemaal dat je een doel voor ogen hebt. Je wilt iets bereiken, je richt je ergens op. Via welke route wil je dit doel bereiken en waarom? Daar gaat dit blog over. Er zijn meerdere routes […]

Continue reading