Dat is het mantra dat baasjes naar mij roepen. In het bos komt hun hond luid blaffend op mij afrennen, happend naar mijn enkels. Een situatie die ik doodeng vind. Ik ben bang voor loslopende honden. Dit blog gaat niet over honden, of hardlopen, maar over de vraag hoe ik met mijn angst ben omgegaan. Ik had geen keuze want stoppen met hardlopen door het bos was geen optie.
Hoog Buurlo
Een van mijn meest memorabele ontmoetingen met een hondeneigenaar was in Hoog Buurlo. Ik trainde voor de marathon van Rotterdam. Tijdens een van mijn duurlopen liep ik langs de grote schaapskooi in Hoog Buurlo. Hoog Buurlo is een gehucht ten westen van Apeldoorn en ligt in het hart van de Veluwe. Het bestaat uit twee schaapskooien en twee huizen. Het ligt in een prachtig natuurgebied verscholen tussen de bossen aan de rand van de heide.
Memorabele ontmoeting
In een rustig tempo liep ik over de drift richting de schaapskooi toen een grote hond blaffend naar mijn enkels probeerde te grijpen. Ik schrok hevig en vroeg, dat geef ik meteen toe, op een niet al te vriendelijke toon aan de mevrouw die bij de hond hoorde, haar hond aan te lijnen. Dat had ik niet mogen vragen. De dame vond dat ik mij aanstelde en dat ik me niet met haar zaken moest bemoeien. Wat dacht ik wel niet? Het bos is van iedereen. Waarom ging ik niet ergens anders lopen?
Mijn argument dat het hier verboden was voor loslopende honden maakte geen indruk op deze mevrouw. Ondertussen rende haar hond als een ongeleid projectiel de andere kant op, twee kinderen achterna. Gelukkig sprak op dat moment de schaapsherder de dame aan en gebood haar haar hond aan te lijnen als ze hem tenminste te pakken kon krijgen. Ik ben doorgerend.
Baasjes
Ik heb niets tegen honden en hun baasjes. Van de meeste baasjes en hun hond heb ik als hardloper geen last. Ik loop altijd door het bos waar het verboden is honden los te laten lopen. De meeste baasjes houden hun hond aangelijnd. Ik heb wel een hekel aan loslopende honden die naar je enkels bijten en hun baasje die roept: ,,Hij doet niets hoor!”
Angst
Angst attendeert ons op echt gevaar. Het is algemeen bekend dat gedrag dat door angst is ingegeven niet doordacht en efficiënt is. Sterker nog, angst kan zorgen voor blinde paniek. Niet de meest ideale situatie om eens rustig en beleefd aan een baasje te vragen of hij zo vriendelijk wil zijn, zijn hond aan te lijnen. De angst heeft mij geholpen voorzichtig in gesprek te gaan met de hondeneigenaren. Daarbij geholpen door de trainingen effectief communiceren. Die baasjes kun je gelukkig beïnvloeden.
Lessen
Mag je van een eigenaar verwachten dat hij zijn hond onder controle heeft? En mag je van een eigenaar verwachten dat hij zich aan de regels houdt? Interessante vragen waar het antwoord in theorie bevestigend op zou moeten zijn. Maar de praktijk is zoals altijd weerbarstiger. Mijn belangrijkste les is dat baasjes wijzen op de regels niet werkt. Gedrag beïnvloedt immers altijd gedrag. Mensen houden niet van een belerende toon en al helemaal niet van een opgeheven vingertje. Ik eerlijk gezegd ook niet. Baasjes weten echt wel waar hun hond wel en niet los mag lopen.
Het is dus een beetje geven en nemen. Als ik zie dat een hond los loopt, schrik ik niet meer. Ik steek mijn handen in de lucht en houd mijn tempo een beetje in. Mijn lichaamstaal is duidelijk. Het baasje houdt zijn hond vast en laat mij rustig doorlopen. Ik kijk de hond niet aan en bedank het baasje voor zijn behulpzaamheid! Op het mantra : ,,Hij doet niets hoor!”, reageer ik niet meer.
Geschreven door Miriam Trommelen
Werk maken van je persoonlijke ontwikkeling? Kijk eens bij ons trainingsaanbod.
Wandelaars gezocht! Wandel je mee op 19 april? Meer info.
