Inmiddels zitten wij al ruim zes weken thuis. Je zou denken dat wij gewend zijn aan het “nieuwe” leven, maar niks is minder waar. Mijn kinderen missen school vreselijk. Vriendjes die ze niet meer zien, de juffen die alles anders doen dan ik (en ik ben nota bene 20 jaar lang juf geweest) en natuurlijk het gewone leven tijdens een schooldag.
Ik vind het best een verwarrende tijd en een hele uitdaging om elke dag weer alles gedaan te krijgen. Ik moet steeds schakelen tussen moeder zijn, juf zijn, huishoudster, maar ook mijn eigen werkzaamheden probeer ik op te pakken. Het schakelen kost mij veel energie en ik heb het gevoel dat ik de hele dag aan het rennen ben. Over de klassengroepsapp van mijn zoontje lees ik gelukkig dezelfde verhalen. Ik ben dus niet alleen.
En dan niet te vergeten het verdrietige nieuws dat je elke dag binnenkrijgt aan aantal besmettingen en doden van het virus die op dit moment ons leven grotendeels beheerst. Ook dat ervaar ik als lastig te verwerken. Aan de ene kant probeer ik nuchter te blijven en vertrouwen te hebben en de hoop te houden dat het allemaal goedkomt en aan de andere kant vind ik het een angstig idee dat dit virus de mensheid bijna compleet tot stilstaan heeft gebracht.
Maar ik zie ook mooie dingen gebeuren. Mensen die voor elkaar zorgen, creativiteit barst los en we connecten juist meer nu we online zijn. Mijn grootste vraag is hoe komen wij hieruit? Maken we straks andere, misschien betere keuzes? Krijgen de mensen die nu het belangrijkste werk doen namelijk in de zorg de waardering die ze zo enorm verdienen? En hoe ziet ons onderwijs er straks uit? Want daar gebeuren ongelofelijke mooie dingen!
Een glimlach voor de juf
Bij mij thuis hebben wij toch een soort van rooster. Na het ontbijt gaan de kinderen aan het werk. Mijn zoontje zit in groep 3 en heeft meer instructies en begeleiding nodig dan mijn dochter in groep 7. Althans dat dacht ik….Wij werken meestal van een uur of 9 tot 11.15 uur.
De vakken rekenen, taal en spelling worden gemaakt. Gelukkig krijgen de kinderen online instructies en kunnen ze daarna de lesstof verwerken. Sommige instructies krijgen ze van de methode zelf zoals van Veilig Leren Lezen, maar ook de leerkrachten maken zelf instructiefilmpjes en zetten deze online voor de kinderen.
Ik moet eerlijk zeggen dat deze instructies de leukste zijn omdat de kinderen de juffen weer zien. En als de juf belt via Google classroom (het digitale verlengstuk van het fysieke lokaal dus eigenlijk een webservice bedoeld voor scholen om papierloos te werken) waardoor mijn zoontje zijn juf live kan zien, zie ik mijn zoontje lachen van oor tot oor! Ik zie een sprankeling in zijn ogen en weet dat hij de juffen heel erg mist.
Rond 11.30 uur bel ik met mijn leerlingen die ik op afstand begeleid. Na de lunch werk ik verder met mijn kinderen en rond 14.30 uur bel ik met mijn volgende leerling. Daarna is het een stukje huishouden of boodschappen doen en mailtjes sturen. De dagen, hoe gek ook, vliegen toch voorbij ondanks dat wij thuis zitten.
Oppervlakte, inhoud en zinsontleding
Mijn dochter zit elke dag op zolder te werken achter de computer. Zij is zeer zelfstandig. Ik print elke week de weektaak voor haar uit die de juf in Google classroom heeft gepost. Op de weektaak staan de doelen van elke les, de materialen die je nodig hebt en welke opdrachten je moet maken. Heel overzichtelijk.
De meeste online lessen beginnen met een instructie en tijdens het werken kunnen de kinderen zien of ze het goed hebben gemaakt of niet. Ze krijgen ook de mogelijkheid om de fouten te verbeteren en zien aan het eind wat de score is. De leerkracht krijgt een paar keer per dag de lessen binnen en zij kan op afstand zien hoe de leerlingen het gemaakt hebben.
De leerkracht stuurt feedback via de mail of belt met de leerlingen om te overleggen. Vaak redt mijn dochter zich prima zonder mij, maar af en toe moet ik toch een aantal keer per dag de trappen lopen (blijf ik in ieder geval fit) om haar te helpen op zolder. En soms is het weer even graven…. hoe zat het ook alweer met inhoud berekenen of redactiesommen? Zinsontleding vond ik vroeger heerlijk om te doen, maar mijn dochter denkt daar anders over en ziet helaas het nut er niet van in.
Een hut bouwen met Zoom
Omdat ik al een paar jaar uit het onderwijs ben heb ik niet zo’n zicht op alle methodes. Ik zie regelmatig wat thuiskomen in de rugzakken van mijn kinderen en ik vind het mooi om te zien hoe Veilig Leren Lezen veel meer uitdaging biedt en de kinderen op allerlei manieren probeert te motiveren om te leren lezen. En het werkt! Taal wordt spelenderwijs op allerlei manieren aangeboden. Bijvoorbeeld bij een online spel. Kinderen kunnen punten scoren en met een bepaald hoeveelheid punten kunnen ze spullen kopen voor hun online boomhut. Hartstikke leuk! De begeleider is een bij die Zoom heet en geeft korte en duidelijke instructies.
Allemaal online
Het digitale onderwijs is in sneltreinvaart ingevoerd. Ongelofelijk hoeveel werk er is verricht om dit binnen een paar werken te realiseren. Ik sta ervan te kijken hoe leerlingen, leerkrachten, maar ook ouders het allemaal binnen korte tijd hebben eigen gemaakt. Dit is voor kinderen die straks om welke reden dan ook niet op school kunnen zijn toch onderwijs kunnen blijven volgen. Een prachtige ontwikkeling! Maar….. als je het aan mijn kinderen vraagt gaan ze het liefst morgen weer naar school. We moeten vooral niet vergeten hoe belangrijk vriendjes en leerkrachten zijn voor onze kinderen. De behoefte aan sociale contacten is zeer belangrijk en zal gelukkig altijd zo blijven.
Geschreven door Wendy Vegter, Apeldoorn, 7 april 2020
Aanbod
Tijdens deze bijzondere periode bieden wij onze trainingen 1:1 online aan. Alle trainingen maken we op maat en stemmen we af op jouw leervragen en werksituatie. Heb je een vraag of wil je meer info? Leuk! Neem contact met ons op.
